Deel 3: Learning Hindi A

En toen was het wel weer tijd voor een nieuwe update dacht ik zo. Over mijn doordeweekse burgerleven valt helaas niet zo heel veel interessants te vertellen, dus ga ik wat vertellen over mijn weekenden. Deze keer met Bishnupur, Diwali en Bhubaneswar.

In het eerste weekend ben ik naar Bishnupur gegaan. Bishnupur is een stad/dorp een kleine 150 km ten noorden van Kharagpur, ongeveer anderhalf uur met de trein. Ik was eerst een beetje ongerust over treinreizen in India, maar het viel gelukkig alles mee. Het kost allemaal niks, mijn trein was niet eens veel te laat, en ik had ook nog eens een zitplaats. Na een kleine twee uurtjes reizen kwam ik in Bishnipur aan waar ik me door een rickshaw naar een lodge heb laten brengen. Na snel mijn spullen in mijn kamer gedumpt te hebben, ben ik op verkenning gegaan. Bishnipur staat bekend om zijn terracotta tempels (zie foto's), deze tempels zijn allemaal rond de 17de/18de eeuw gebouwd door vaishnavistische (weet niet zeker of dat een woord is) heersers. Het vaishnavisme is een stroming binnen het hindoeisme die Vishnu als de hoogste god ziet. Deze vaishnavistische heersers hebben een tiental van die terracotta tempels gebouwd. Na een dag flink doorstappen had ik ze allemaal gehad, erg bijzonder maar ik moet zeggen dat de tiende tempel ook een stuk minder spanndend was dan dan de eerste. Behalve deze tempels en terra cotta verkopers heeft Bishnipur niet heel veel meer te bieden. De rest van de avond heb ik me vermaakt met een beetje marktjes aflopen en nog wat tv kijken (na ongeveer 200 kanalen zappen heb ik zelfs een engelstalige zender gevonden ;)).

Het tweede weekend was het weekend van Diwali. Diwali (of ook wel dipavali/deepavali) betekent ongeveer "keten van lichtjes". Het festival wordt gevierd ter ere van de overwinning van licht over donker, goed over kwaad en goden over demonen. Daarnaast luid Diwali ook het nieuwe Hindoejaar in. Het lichtjesfeest uit zich in (je raad het nooit) lichtjes, vrijwel alle huizen en gebouwen worden versierd met gekleurde lichtkransen. Daarnaast worden er natuurlijk ook weer een paar pujatempels gebouwd. Het festival zelf bestaat uit 5 dagen. Op de eerste dag worden huizen schoongemaakt en versierd met lichtjes, op de tweede dag worden er Rangoli's (vloertekeningen) gemaakt en sweets voorbereid, op de derde dag worden er Deeya's (soort van waxinelichtjes) aangestoken en kleden zich net aan om langs te gaan bij familie, op de vierde dag wordt de liefde tussen man en vrouw gevierd, op de vijfde dag wordt de liefde tussen broers en zussen gevierd. Althans, zoiets werd mij verteld. Toen ik echter later na ging tellen kwam ik op ongeveer 7 feestdagen uit dus ik snap eigenlijk niet helemaal precies hoe het allemaal in elkaar zit. Wat ik vooral heb meegekregen is dat zondagavond in ieder geval de belangrijkste feestdag is. Op zondagavond werd er over de hele campus vuurwerk afgestoken, en was er een competitie tussen verschillende halls of residence (studentenhuizen) over wie de mooiste Deeya-kunstwerken (een soort van schildering van allemaal kleine kaarsjes) kon maken, erg bijzonder.

Het derde weekend heb ik doorgebracht in Bhubaneswar. Bhubaneswar is een stad zo'n 350 km ten zuidwesten van Kharagpur, zonder vertraging ongeveer 5 uur met de trein. Vrijdagavond laat ben ik naar het station gegaan voor een sleeper-trein naar Bhubaneswar, 's nachts in de trein heb ik net genoeg kunnen slapen om de zaterdag te overleven. 's Ochtends aangekomen in Bhubaneswar had ik nog net tijd om een hotel te zoeken voordat ik aan mijn tour begon. Bhubaneswar is een slagje groter dan Kharagpur, wat gelijk te merken is aan de gigantische hoeveelheid autorickshaws, bussen en mensen die allemaal iets van me willen, gezellig. In deze chaos moest ik de bus zien te vinden die mij door Bhubaneswar ging touren. Na een uur rondlopen, willekeurige mensen vragen en vijf keer bellen met degene die me op zou halen (en natuurlijk belabberd engels sprak), lukt het eindelijk om de bus te vinden. Wat het allemaal nog wat moeilijker maakte was dat de tourbus geen bus bleek te zijn maar gewoon een personenauto. Vanaf het moment dat ik hierin stapte was gelukkig al de chaos weg. Samen met een Indiaas stel en onze chauffeur zijn we om en door Bhubaneswar getourd. We zijn langs alle tempels in en om Bhubaneswar gegaan, verder zijn we oa nog langs grotten, een museum en een dierentuin gegaan. Een goed gevulde dag dus, vol tempels, monnikken en tientallen Indiers die graag een selfie met me willen maken. Op zondag heb ik op mijn eigen tempo nog een wandeling gemaakt langs het deel van de stad dat ik nog niet gezien had, erg mooi allemaal! Rond het middaguur heb ik de trein terug gepakt, wat helaas iets minder comfortabel was. De Indiase stoelen zijn helaas niet gemaakt voor mensen van mijn lengte en breedte, wat ervoor zorgde dat ik na 6 uur (een uurtje vertraging opgelopen) goed verkrampt weer de trein uitstapte. Al met al was het een erg mooi maar vermoeiend weekend.

Qua stageopdracht ben ik inmiddels eindelijk echt op gang. Ik heb een boel literatuuronderzoek gedaan naar verschillende technieken om cyrogeen koolstof op te vangen, en inmiddels heb ik er één uitgekozen die ik ga proberen te analyseren (door een model te maken) en hopelijk te verbeteren. In de eerste weken verliep de communicatie tussen mij en mijn professor helaas nog niet heel soepel waardoor ik wat minder hard vooruitgang maakte dan ik had gewild. Inmiddels gaat het gelukkig wat beter, hoewel het enigszins ingewikkeld blijft. Mijn begeleider is een druk man, wat betekent dat hij tijdens een gemiddeld gesprek drie keer een telefoontje moet aannemen, twee keer een andere student moet helpen en ondertussen een gesprek aan het voeren is met zijn assistent.

Tijdens mijn vrije tijd ben ik op het moment veel bezig met Hindi leren. Inmiddels ben ik zo ver dat ik een simpel gesprek in het Hindi zou kunnen voeren (en opschrijven). Daarnaast ben ik toch maar eens aan het proberen om in het zwembad te komen. Blijkt nog een heel gedoe te zijn, om te mogen zwemmen moet ik eerst bij het ziekenhuis langs om te laten zien dat ik fysiek gezond ben. Ok, dus ben ik naar het ziekenhuis (op de IIT Campus) gegaan, en heb mijn fiets geparkeerd naast de andere fietsen an auto's die de ambulance blokkeerden. Binnen aangekomen werd ik gelijk doorgestuurd naar de emergency room, toen ik dat maar even ging navragen werd het allemaal alleen maar onduidelijker en ondertussen waren ze er al helemaal van overtuigd dat ik een emergency had. Helaas bleek dat ik eerst een formulier moest halen bij de baas van het zwembad, en die heb ik nog nooit aanwezig gezien. Al met al geeft het me in ieder geval een boel vertrouwen in de kwaliteit van het ziekenhuis, laat ik maar hopen dat ik daar geen gebruik van hoef te maken. De tweede keer dat ik er langs ging het trouwens al beter. Dit keer ben ik gelijk met mijn formuliertje de emergency room ingewandeld waar ze dit keer zo vriendelijk waren om een aantal metingen te doen (lengte, gewicht, borstomtrek, bloeddruk en pols). Helaas moest ik nog een derde keer terugkomen omdat er deze keer geen arts aanwezig was die bevoegd genoeg was om een handtekening op het papiertje te zetten. Inmiddels heb ik die handtekening ook gescoord dus hopelijk kan ik komende dagen wat gaan zwemmen. Helaas ben ik er wel achter gekomen dat het zwembad nog maar een week open is omdat het daarna te koud (koud?) wordt, rare jongens, die Indiers.