Deel 4: Moeite met pin dia

Weer een paar weekjes verder, en inmiddels begint het hier ook daadwerkelijk af te koelen. Overdag is het afgekoeld tot een graad of 30 en 's nachts koelt het zelfs af tot een graad of 17/18, behoorlijk heftig dus. De locals hebben inmiddels de dikke jassen/truien, sjaals en mutsen tevoorschijn gehaald. Wat er dan ook voor zorgt dat men me om de zoveel tijd weer gevraagd word of ik het echt niet koud heb met mijn korte broek en t-shirt. Maar goed, ik geloof niet dat ik het over kou mag hebben.

Wat anders dan maar. Een paar weken terug besloot de Indiase regering opeens dat ze op gingen treden tegen vals geld. En dit deden ze door alle 500 en 1000 rupee briefjes ongeldig te verklaren, per direct. Euhm, ok... zoals je kan begrijpen gaf dit de nodige chaos (zelfs meer dan normaal in India). Een briefje van 1000 rupees (ongeveer 13.6 euro) is het grootste geld dat tot dan gebruikt kon worden, daarnaast zijn er briefjes van 500, 100, 50, 20, 10 en klein geld. Zonder enige vooraankondiging werden zowel het briefje van 1000 en 500 ongeldig verklaard, wat betekende dat iedereen die deze briefjes had (oftewel, iedereen) deze per direct bij de bank moest gaan inwisselen. Pinautomaten werden twee dagen gesloten. Dit zorgde ten eerste al voor de nodige chaos bij de banken omdat deze alles behalve voorbereid waren en dus niet genoeg geld/medewerkers waren (een collega van mij heeft 2000 rupees in mogen wisselen in 200 briefjes van 10 rupees :P). Twee dagen later gingen de pinautomaten weer open, in theorie met nieuwe briefjes van 500 en 2000 (met een maximum pinbedrag van 2000 rupees), in de praktijk alleen met briefjes van 100 rupees waardoor er bij lange na niet genoeg was om iedereen te voorzien. Opnieuwe lange wachtrijen dus (gemiddeld zo'n 30-40 man per pinautomaat als ik er langskwam), en het geld was vaak op lang voordat iedereen de mogelijkheid om er gebruik van te maken. Als je vervolgens aan zo'n briefje van 2000 rupees was gekomen was je trouwens nog niet veel verder, omdat veel winkeltjes niet genoeg geld hadden om zo'n briefje te kunnen wisselen. Zelf heb ik het geluk dat ik mijn eten vaak vooruit betaal, en net voor deze maatregel nog redelijk wat geld had gepind. De labassistent was zo vriendelijk om het grote geld voor mij te wisselen zodat ik met mijn portemonnee compleet vol briefjes van 100 rustig hoopte te kunnen afwachten tot de ergste chaos voorbij was. Helaas bleek dat niet zo te zijn, na een weekje moest ik er ook aan geloven en kon ik gezellig aansluiten in de rijen voor de pinautomaat. Uurtje wachten, maar dan heb je ook wat. De verwachting is dat deze situatie nog wel een paar weken zo blijft, daarna zal het pas rustiger worden.

Afgelopen weekend besloot ik een kort uitstapje naar Kolkata te maken. Zaterdagochtend heb ik vroeg de trein naar Kolkata (2 uurtjes reizen) genomen. Mijn eerdere indruk van Kolkata, de dag dat ik aankwam in India, stond nog duidelijk in mijn geheugen. Heel veel mensen, taxi's, afval en nog meer mensen. En dit was precies wat ik zaterdag weer zag. Met een beetje moeite vond ik een taxi die mij weg wilde brengen naar Kolkata-Zuid. Hier aangekomen zag ik een hele andere kant van Kolkata, namelijk een rustig, schoon en redelijk goed onderhouden deel van Kolkata, erg verrassend. Hier heb ik een filmpje gepakt in de bioscoop, en vervolgens ben ik doorgelopen naar het Victoria Memorial. Het Victoria Memorial wordt door de Lonely Planet omschreven als een kruising tussen het US Capitol en de Taj Mahal. Nou heb ik geen van die gebouwen gezien, maar ik geloof dat ik het me wel kan voorstellen. Het is een indrukwekkend kasteel/landgoed midden in Kolkata. Het gebouw is ongeveer 100 jaar geleden gebouwd ter ere van (je raadt het al) Queen Victoria. Om het gebouw heen ligt een mooi groot park wat vol ligt met picknickende stelletjes en families. Na het Victoria Memorial had ik nog tijd om de St Paul's Cathedral te kijken voor ik weer terug ging naar Kharagpur. In tegenstelling tot wat ik gewend was, moest ik hier daadwerkelijk een taxi aanhouden ipv dat ik door een taxi aangehouden wordt. De terugweg met de trein zat ik naast dezelfde twee broers waar ik de heenweg ook al naast had gezeten. We hadden toen al een tijdje gepraat en ze stonden erop dat ik op de terugweg (ze namen toevallig dezelfde trein terug als ik) weer naast ze kwam zitten. Vriendschap sluiten gaat erg snel in India, ik ben inmiddels uitgenodigd voor de trouwerij van één van de broers (maar kan helaas niet) en mocht ik ooit een beroemde wetenschapper worden, (ze waren ervan overtuigd dat ik een 'Scientist' moest worden) dan moet ik ze onthouden en aan iedereen vertellen dat zij hiervoor verantwoordelijk waren. 

Mooi, hoef ik ook niet meer zo hard na te denken over wat ik na mijn studie wil gaan doen, gewoon scientist worden ;).